Gdy autyzm przemawia szeptem- wyzwania w diagnozie dziewczynek i kobiet w spektrum autyzmu

Diagnozowanie autyzmu u dziewczynek może być znacznie trudniejsze niż u chłopców, obecnie występuje dysproporcja pomiędzy zdiagnozowanymi chłopcami a dziewczynkami z przewagą chłopców, dysproporcję tę

można tłumaczyć niedodiagnozowaniem dziewczynek na co wpływ może mieć

kilka kluczowych kwestii:

 Subtelniejsze objawy:

    Dziewczynki często maskują swoje trudności społeczno-komunikacyjne, naśladując zachowania rówieśników, przez co ich objawy mogą wydawać się mniej widoczne, przykładem może być dziewczynka która żegnając się z mamą w przedszkolu obserwuje, że inne dzieci płaczą i także zaczyna tak robić,

 Społeczne oczekiwania:

    Społeczeństwo często oczekuje, że dziewczynki będą bardziej dostosowane społecznie, co prowadzi do ich większej umiejętności maskowania trudności, bo przecież w opinii społecznej to dziewczynki są tymi bardziej poukładanymi i grzeczniejszymi,

 Kryteria diagnostyczne:

    Kryteria diagnostyczne są historycznie oparte na badaniach nad chłopcami, co sprawia, że diagnoza u dziewczynek jest mniej oczywista.

 Błędne diagnozy:

    Dziewczynki często otrzymują diagnozy zaburzeń lękowych, nastroju lub odżywiania zanim zostaną prawidłowo zdiagnozowane zaburzenia ze spektrum autyzmu,

 Sztywne zainteresowania:

     Zainteresowania dziewczynek mogą wydawać się bardziej społecznie akceptowalne (np. zainteresowanie zwierzętami czy literaturą), co może prowadzić do mylnego wrażenia, że są mniej intensywne niż stereotypowe “wąskie” zainteresowania chłopców.

 Kluczowe jest, aby specjaliści byli świadomi tych różnic i prowadzili diagnozę z uwzględnieniem specyficznych wzorców zachowań charakterystycznych dla dziewczynek.

 Ważna jest także wielospecjalistyczna ocena i informacje płynące z wielu źródeł, także warto wykonać badanie ADOS-2 z ADI-R.